شبکه اجتماعی پارسی زبانانپارسی یار

پيام

ايمان

+ توي دهنم مي گذارم و دندان هايم را رويش فرو مي دهم...مقاومت مي کند اما خيلي زود از چيزي که فکرش را بکند مي شکند،له مي شود...و تمام دهنم پر مي شود از ترشي خونش.اين منم،همان گوجه سبز ترش که روزگار دندان هايش را روي سرم فرود مي آورد و من آخ نمي گويم و از دورن له مي شوم.بي آنکه کسي از ترشي آه ام لذت ببرد و من با طعم گس دلتنگي هايم بر زمين مي افتم،انگار او تشنه است،تشنه ذره ذره بدن من...
ايمان
من خودم را رها مي کنم،خودم را مي سپارم به دستان خاک و آفتاب...شايد اين درخت بالاي سرم روزي از خون من به بار نشيند.سکوت مي کنم باز هم...(مريم حاتمي-مجله همشهري)
فهرست کاربرانی که پیام های آن ها توسط دبیران مجله پارسی یار در ماه اخیر منتخب شده است.
برگزیدگان مجله ارديبهشت ماه
vertical_align_top