با اجازه از مرحوم سهراب سپهری: آب را گل بکنیم با خیالی راحت دگر این رود نه سرچشمه ایی دارد نه زلال است که فقیری بخواهد به میانش نان خشکی تر نــــــــماید سهراب این زمان نه آن زمان است که تو با شعر خودت،سخنی گویی به نصیحت تب و تابی به میان مردمان نیست برای همدلی جایی میان قلبشان نیســـــــــت مردمان گرگ شده اند هر کدامین برای شکم خود،شکم پاره کنند یکی آنقدر به دور و بر خویش جمع نموده که خیالش نباشد که کسی به کنارش ضعف نموده بگذار برایت بگویم،ز محبت که شده اندر میان مردمان به فراموشی و حسرت اگرم محبتی هست،ز ریا است از برای کسب جاه و مقام است دلم گرفته،از مدعیان دروغی که زنند پیش جماعت ز خدا دم،به چه شوقی ولی آنگاه که ز جمع جماعت بروند،به کنار نه دلشان با خدا باشد،نه زبانشان نه کردار چشم ها ناپاک شده،مثله وجود ابلیس قلب ها تیره شده،مثله شب خوف انگیز آه ای اهل زمینیـــــــان،فریــــــــــــــــاد از تمام این قضایا،فریـــــــــــــــاد... راستی سهراب زمانی قایقی خواستی بسازی ببینم ساختی؟ جان سهراب اگر،قایقت را ساختی به میان آب دریاها،در انداختی یک جای خالی را برایم بگذار روبروی افق دریا،برایم بگذار از تمام اهل زمین خسته شدم از دورویی ها و نفاق خسته شدم بروم تا به خدا رو بزنم،دعا کنم آسمان را چنگ زنم،مویه کنم که از این زمین پر بلا جدا شوم از تمام درد و کینه ها رها شوم روح و جسم و تن و جان را بسپارم به خدا شکر منان که در آخر کار،می رسم من به خدا "ایمان غفاری"
| Design By : Pichak |
دل نشین که باشی،در هر حیاتی به دل می نشینی... -------------------"کپی فقط با ذکر منبع"