و امشب دگر حسین در خیمه ها نیست.... امشب عباس علمدار پاسبان نیست..... امشب دگر اطفال شاه دین بی پناهند.... امشب دگر زینب غمین و داغدار است.... امشب میون خیمه های نیم سوخته بچه های حسین غریبانه دور هم نشتند و اشک می ریزند.... امشب یه نگاه زینب به قتلگاه و یه نگاه دیگرش به بچه هاست.... امشب رباب همش میگه لای لای علی علی طفل شهیدم علی طفل صغیرم...... امشب عزیز فاطمه غرق به خون در روی زمین است.... امشب حرم در زجه و ناله برای اهل دینند... امشب تن هفتاد و دو تن از اولیا روی زمین کربلا عریان افتادن...... امشب زینب نماز شبش رو با چادری شبیه چادر خاکی مادر نشسته می خونه...... خلاصه امشب شب شام غریبان حسین است..... و هذا یوم الفرحت به آل زیاد و آل مروان به قتلهم الحسین ع ...... لعن الله علی القوم الظالمین کاش از بارانی که امشب بر سر می بارد قطره ایی بر لبان علی اصغر می بارید...... کاش امشب بارون نمی اومد...... امشب شب سوم محرم شب رقیه س دختر سه ساله امام حسینه..... ای عمه چرا بابا نیومد،مگر نه اینکه به سفر رفته بود بابا،عمه امشب من بابا رو می خوام،امروز بچه های شام همه از باباهاشون می گفتن پس بابا جان من کجا رفته من بهشون گفتم: آی اهل عالم بدونید،بابایی دارم نمی دونید که چقدر مهربونه قامتش تا کهکشونه،نگاهش رنگین کمونه توی چشمای قشنگش هزار هزار آسمونه مهربونه مهربونه مهربونه مهربونه مهربونه مهربونــــــــــــــــه عمه جان چرا بابا نیومد،عمه امروز بعضی ها بهم می گفتن یتیم مگه هر کی که باباش میره سفر یتیم میشه....... امشب رقیه س انقد گریه کرد تا صدای خانم به ملعون رسید و دستور داد که ....... خدا لعنت کنه کسی که به یه دختر سه ساله هم رحم نکرد.... همه عالم می دونن که دخترا بابایین بابا نیاد نمی خوابن منتـــــظر لالایین التماس دعا
صدای پای کاروان عشق می آید..... از درون محمل سر را به بیرون می آورد نگاه می کند در جلوی کاروان خورشید بر قامت زیبای برادر می تابد که زیبایی قامت او را دو چندان نموده است.نگاه به همه دارو ندارش می کند آرام می گیرد.
برادر به پیشش می آید می گوید:خواهر جان آیا جایت راحت و آسوده است؟اگر چیزی می خواهی به برادر بگو؟می گوید:نه جان خواهر همه چیز فراهم است،تو که باشی هیچ غمی ندارم و دلم آسوده است....... تو اون گرما وایساد گفت:وایسید تا بیان بگین برگردن بگو همه جمع بشن.مطلبی هست باید بگم!همه منتظر هستن که چه اتفاقی قراره بیافته که به خاطر اون این همه آدم رو تو گرما اینجا نگه داشته .... همه منتظر ناگاه دستی را بالا بر د و با صدای بلند فرمود:((من کنت مولا فهذا علی مولا))....... ***فرا رسیدن برترین عید شیعه عید سعید غدیر خم بر همگان مبارک باد***
(یا علی مدد) من دل به غم تو بسته دارم درد تو به دل خسته دارم گفتی که به دل شکستگان نزدیکم من نیز دلی شکسته دارم راه تو به هر قدم که پویم خوش است وصل تو به هر سبد که جویم خوش است روی تو به هر دیده که بینم نکوست نام تو به زبان که گویم خوش است مجنون و پریشان توام دستم گیر چون دانی کزآن توام دستم گیر هر بی سر و پایی دست گیری دارد من بی سرو سامان توام دستم گیر ای دوست قبولم کن و جانم بستان مستم کن و وز هر دو جهانم بستان با هرچه دلم قرار گیرد بی تو آتش به من اندر زن آهم بستان ای منی ای سرزمین اهل بیت ای ز اشک انبیا خاک تو گـــــــــــل ای منی ا یکعه عشق و وفــــا ای منی ای مکتب صدق و صفــــا ای منی ای مرکز وصــــــل الله ای به خیل عاشقان معیادگـــــــاه ای منی ای وادی افروختــــــه ای ز آه خسته دلها سوختـــــــــــه ای منی ای آفتاب نور عـشـق ای منی ای گام گامت طور عشق ای منی ای محفل قرب خــدا ای زمن کرده منیت را جــــــــــــدا ساکنانت ساکن کوی حقنـــد عاشقانت عاشق روی حقنـــــــــد می رسد بر گوش از این سرزمین بانگ لبیـــــــــک امــــیرالمـــــــونین خاک اهل دل تو صحرا بوده ایی شاهد العفو زهرا بوده ایــــــــــــی در کدامین خیمه صآحرای زار با خدا کرده حسن راز و نیــــــــــاز در کجا دامنت از هر دو عـین بوده جاری در دعا اشک حسیــــن کعبه جان قبله دلها کجاست خیمه گاه مهدی زهرا کجاســــــت دوست دارم رو در ان صحرا کنم جستجوی مهدی زهرا کنــــــــــــــم حاجیان جمع اند دور هم همه پس کجا رفته حسین فاطمـــــــــــه او که خود در خانه صاحبخانه بود شمع رویش را حرم پروانه بــــــــــود حاجیان جمع اند جمله در منی او چرا رفته به سوی کربـــــــــــــــلا ار به جای موی سر،سر می دهد قاسم و عباس و اکبر می دهـــــــد سعی حج او صفا با خنجر است مروه اش قبر علی اکبر اســــــــــت ((کاروان کربلایی عزم کرببلا شد...)) یا حســــــــــــین ع امشب اومدم وبلاگ یهو یاد خاطره ایی از خودم افتاد گفتم بنویسمش: سال 84 بود یادمه اون موقع این مسابقه در 100 ثانیه رو می داد،من هم اون موقع فکر کنم پیش دانشگاهی بودم.شبا می شستم این مسابقه رو نگاه می کردم.یادمه خیلی دوست داشتم تو این مسابقه شرکت کنم...برای شرکت تو مسابقه باید یه نامه پست می کردی به برنامه من هم یه روز یه نامه نوشتم و پست کردم....مدتی گذشت ما اون موقع هر سال با بچه های محل با کاروان مسجد محل می رفتیم مشهد(یادش بخیر چه دورانی بود)اون سال هم قرار شد بریم.سی هزار تومن هزینه سفر بود.من به خونه نگفتم چون می گفت پسر هر سال هر سال مشهد چه خبره.دیگه من گفتم بهترین راه اینه به خود امام رضا ع بگم گفتم آقا می خوام بیام حرمت خودت جورش کن..... یه روز دم غروب بود خسته بودم خوابیده بودم، یهو خواهرم اومد بیدارم کرد گفت ایمان یه آقایی زنگ زده با تو کار داره می گه از مسابقه در 100 ثانیه مزاحم می شم آقای ایمان غفاری هستن..حالا من اصلا بکل بی خیال مسابقه شده بودم .خلاصه منم ذوق زده رفتم گفت اقای ایمان غفاری گفتم بله گفت یه نیم ساعت دیگه مسابقه شروع میشه اماده باشید دوباره زنگ می زنیم....خلاصه این که ما چه طور تو مسابقه شرکت کردیم بماند فقط جایزه اصلی 500 هزار تومن کمک هزینه حج بود که اون قسمت نشد ولی همون قسمت مون از این مسابقه سی هزاز تومن بود.همون پولی که لنگش بودم... بعد مسابقه از من آدرس خواستند که پول رو پست کنن در خونه،پیش خودم گفتم کو تا اینا این پول رو برسونن دست ما ولی وقتی کارا از قبل برنامه ریزی شده باشه هیچش لنگ نمی مونه....به یاری خدا و امام رضا پول به موقع قبل از سفر رسید دستم و ما هم رفتیم پابوس امام رضا ع و کلی هم صفا کردیم.قربون امام رضا ع برم ما ر و از چه طریقی برد مشهد هم فال هم تماشا......قربون اهل بیتی که نوکراشون رو آرزو به دل نمی ذارن...... ولی الان سه ساله دیگه قسمت نشده برم خیلی هم دل تنگم به امید بوسیدن هر چه سریعتر ضریح اما رضا ع و این ماجرا برا همیشه تو ذهن من باقی موند....قصه ((نامه نوشتم برای شرکت در مسابقه اما رسید دست امام رضا (ع)....)) یا علی مدد مرا خوب نظاره کن،این منم یک انسان،شاید من را خسته بینی.مرا در بین غمها بینی ،میان اشک و اه ناله زاری ،بدان من از اول اینچنین نبودم مرا که اینگونه می بینی در عرش بودم به پیش رب حی بودم،میان آن همه نعمت،میان آن همه خوبی ولی به فرشم آورد همان هوای نفسانی....... مرا فرشی نمود آن هوای نفسانی یادمه اون موقع که من کم سن و سال بودم،نگاه به هر جوونی می کردم سر و حال سر زنده بود.دارای چه روحیه شادی بودن لبشون همیشه پر از خنده بود،طوری بود که من بهشون حسودیم می شد و می گفتم خدا پس کی من هم جوون می شم.......گذشت تا اینکه من هم جوون شدم به سن اونا رسیدم....الان من جوونم اما زیاد احساس سرزنده بودن و شادابی نمی کنم!البته تنها من اینطور نیستم الان اگر به اغلب جوونا نگاه کنی زیاد سر زنده و شاد به نظر نمی رسن!اگه هم خنده هایی می کنن به قولی خنده تفریحی و ظاهری!چند تا از دوستان خود من تو همین سن کم و ابتدای جوونی محاسن و مو سر سپید کردن... البته خود بنده هم ای چند تا مو سپید کردیم...با خودم فکر کردم که چه دلیلی ممکنه داشته باشه که همچین بلایی داره سر جوونا میاد ..با دوستان که می شینیم صحبت می کنیم به یه نتیجه میرسیم که نبودن هدفی مشخص تضعیف شدن اراده و مشغولیت ذهن تنها دلیل این امره......اما یه سوال که چرا اینطور شدیم جوونا؟؟؟!!! البته با یه نگرش سطحی می شه جواب این سوال رو داد،که الان بیشتر جوونا سردرگم هستن یعنی هدفی برا زندگی ندارن....جوون به هزار بدبختی درس می خونه اما امیدی برا کار بار نداره ....بعضی از پدر مادر ها هم جوون رو درک نمی کنن و به جای اینکه تسکین جوون باشن بدتر مثه مته می رن رو مخ جوونشون...مشکلات ازدواج جوونا که خودش عاملی بس بزرگ شده بالا رفتن سطح توقعات از طرف خانواده ها ،و همچنین نبودن امنیت شغلی و توان اداره زندگی برای امر ازدواج هم از سوی دیگه می تونه ازدلایله این امر باشه...البته عوامل دیگری هم دخیله که جای گفتن نیست .. خلاصه اینکه هر عاملی که هست داره نسل جوون کشور رو به مشکلت زیادی دچار می کنه....به امید برطرف شدن همه مشکلات جوونای ایران زمین ... 
مرا غدیر نه برکه، که بیکران دریاست
علی نه فاتح خیبر،که فاتح دلهاســــــــــت
مرا غدیر نه برکه، که خم جوشان است
علی نه ساقی کوثر،که کوثر عظماســـــت
مرا غدیر نه یک برگ سرد تاریخ است
علی نه شافع محشر، که محشر کبراست
مرا غدیر حریم وصال محبوب است
علی نه همسر زهرا که کیمیای ولاســـــت
| Design By : Pichak |
دل نشین که باشی،در هر حیاتی به دل می نشینی... -------------------"کپی فقط با ذکر منبع"