نام زیبای تـــــــو را هـــــر که تماشا بنمود

از خودش بــــی خود و هــر گاه تمنّا بنمود

که الا حضرت جــان،نـــــورِ دو چشم تر من

تو بیا بهر ظهورت،نــــــما پا بـــــــه سر من

اشک در حلقه چشمان تــرش جمع شود

حاجتش مویه کنـان روی لبش جمع شود

حاجتش این کـــــه دگر اهل حریمت بشود

زائر هـــــــر شـــــب آن قلب رحیمت بشود

که شوی کـــلّ وجودش،بــشود خاک رهت

ز سر عشق دهد جـــان،بـــــه فداک رهت

بشـــود مثل علی پــــــور عــــزیـــــز مهزیار

که به شوق تـــو به صحرا و منی زد بسیار

که بـــــه آخـــر قدمش پیش قدومت برسید

به هوای تبرک،دســت بــــــه رویت بکشید

دل غمدیده شود شــــــاد،بــــــه بوییدن تو

گره ها باز شود،بــــــا بـــــــه در،کوبیدن تو

بشنیدم که بگفتی بــــــه مریدت که علی

ذره ای تشنه نباشد بــــه حضورِ تو کسی

دل عالم بشود خون به همین جمله تــــو

که نداریم خبر،وای از این جمله تـــــــــــــو

به خدا تشنه شدم تشنه یک جرعه وصل

برسان یک قدحی بــر لب این تشنه وصل

"ایمان"
.

.

پ وبلاگی:تشنه وصل توام آقا جان...