بنازم این همه لطف و عطا را
که کرده بر منِ عاصی وفا را

تو دادی هستی من پادشاها
ولی هرگز نگفتم من ثنا را

خدایا تا دمی غافل شوم من
دل بیچاره ام بیند  خطا را

تو دادی نعمتم هر روز و هر دم
ولی من شکر کردم بنده ها را

تمام عمر بودم در تباهی
نجستم تا بیایم من خدا را

بیا تا عمر ما باقی است گوییم:
ببخشا جـــرم مان پروردگارا

الهی ما غریب و بی نواییم
کنون فریاد رسْ ، جانا تو ما را

نوشته شده در یکشنبه 91/7/30ساعت 11:31 عصر توسط ایمان غفاری نظرات ( ) |